Budowa i działanie domowych urządzeń osmotycznych

Działanie membrany osmotycznej

Membrany osmotyczne do oczyszczania wody są podstawowym elementem w systemach oczyszczania wody pitnej w domu, o których piszemy w kolejnych rozdziałach. Niniejsza animacja pokazuje w jaki sposób następuje oczyszczanie wody na membranie.

Wcześniej przedstawiono już, że zanieczyszczona woda zawiera w sobie:

• Zawiesiny, czyli części nierozpuszczone.
• Bakterie i wirusy.
• Pierwiastki oraz związki chemiczne, czyli elementy rozpuszczone.

Wszystkie te kategorie zanieczyszczeń pokazujemy na rysunku, który jest oczywiście bardzo uproszczony. Widzimy zatem duże jony rtęci, kadmu czy ołowiu na tle małych, niebieskich krążków, które symbolizują cząstkę wody. Widać również jony sodu, potasu, magnezu i wapnia które są niewiele większe od cząstek wody. Na tym małym rysunku nie sposób pokazać tysięcy innych związków chemicznych, które wzbogacają nasze wody pitne. Pamiętajmy, że dzisiejszy przemysł chemiczny tworzy nieustannie nowe związki chemiczne (obecnie jest zarejestrowanych ponad 16 milionów) poprzez ich ciągłe powiększanie.

Membrany osmotyczne przeznaczone do urządzeń osmotycznych posiadają pory dwukrotnie większe niż pory w błonach osmotycznych występujących w naturze. Dzięki temu małe pierwiastki mineralne (sód, potas, wapń oraz magnez) łatwo przechodzą przez nie. Na poniższym rysunku widzimy, że średnia bakteria jest około 3 tysiące razy większa natomiast wirus tysiąc razy większy od pory membrany.

Przez membranę przechodzą cząstki wody. Jest to proces bardzo powolny – z milionów cząstek wody powstają pierwsze kropelki, które zbierane są w odpowiednim zbiorniku. Zauważ Czytelniku, że wraz z wodą przechodzą również małe jony sodu, potasu, wapnia i magnezu, które należą do pierwiastków życia.

Większe pierwiastki oraz związki chemiczne nie mają szans na przedostanie się przez membranę. Nie przejdą również bakterie i wirusy ani osady.

Membrany osmotyczne ulegają naturalnemu zużyciu:

• ściera się ich powierzchnia zewnętrzna,
• w trakcie eksploatacji powiększają się pory membrany (dekalibracja membran),
• w przypadku dużych stężeń zanieczyszczeń może dochodzić do zarastania membrany kamieniem,
• przy stosowaniu przestarzałego węgla aktywnego (lasacja węgla), który nie zatrzymuje chloru i nie potrafi bronić się przed bakteriami oraz przy oczyszczaniu niechlorowanych wód studziennych, membrany mogą zarosnąć śluzem bakteryjnym.

Powiększenie por membrany w trakcie jej używania powoduje, że przechodzą przez nią coraz większe pierwiastki i związki chemiczne. Przy czym z większym prawdopodobieństwem przechodzą części małe, najczęściej naturalne – sód, potas, magnez i wapń. Nowe membrany przepuszczają do 10% związków chemicznych zawartych w wodzie nieoczyszczonej, a gdy średnio po czterech latach używania membrana będzie przepuszczać około 40% związków chemicznych, należy wymienić ją na nową. Trwałość membrany jest oczywiście różna i zależy od kilku czynników:

• Zanieczyszczenia wody.
• Sprawności oraz jakości wstępnych filtrów ochronnych.
• Temperatury wody.
• Ciśnienia wody w sieci.
• Zużycia wody.
• Wydajności membrany.

Trwałość membrany można zwiększyć zdecydowanie poprzez stosowanie oryginalnych filtrów ochronnych (mechanicznych i węglowych) zalecanych przez producenta. Przy tym jest rzeczą charakterystyczną, że im więcej wody się zużywa, tym dłużej i lepiej membrana pracuje.

Na powyższej animacji można zauważyć, że zanieczyszczona woda przesuwa się równolegle do powierzchni membrany i tylko część wody czystej zostanie z niej odzyskana. Pozostała część, czyli brudna woda, kierowana jest do ścieku. Odzysk wody czystej wynosi od 25 do 35 % wody zanieczyszczonej, a dzięki ciągłemu spłukiwaniu membrany wodą kierowaną do ścieku są one przez wiele lat czynne i nie zatykają się. Powierzchnia membrany jest opatentowaną metodą namagnetyzowana i dzięki temu powstaje na jej powierzchni ochronna błona z wody, która chroni ją przed szybkim ścieraniem się.

Wcześniej wspominaliśmy, że w naszych wodach kranowych i studziennych znajdują się jednocześnie setki niepożądanych i szkodliwych dla zdrowia związkó chemicznych, bowiem obecnie istnieje ponad 2.500 związków, które łatwo rozpuszczają się w wodzie. Na poniższym rysunku przedstawiamy tylko dwa wybrane związki z grupy pestycydów (lindan i DDT) na tle pory membrany osmotycznej, aby pokazać, że nie mają one żadnych szans przedostać się przez nią.

Porównanie cząstki wody z cząstką lindianu i DDT

DDT (dwuchloro-dwufenylo-trójchloroetan) należy do groźnej grupy węglowodorów chlorowanych. Był stosowany do zwalczania owadów począwszy od II wojny światowej. Dopiero gdy odkryto, że środek ten potrzebuje aż 40 lat, aby się całkowicie rozłożyć biologicznie, oraz zaobserwowano ogromne skutki uboczne jego stosowania, postanowiono wycofać go z obiegu. W USA i Europie Zachodniej skreślono DDT z listy pestycydów w 1971 r., a w Polsce trzy lata później. Oznacza to, że musimy teraz czekać do 2014 roku, bo dopiero wtedy setki tysięcy ton DDT zalegających jeszcze w naszych gruntach rolnych przestaną być aktywne. Nic dziwnego, że DDT jeszcze dziś figuruje w normie dotyczącej wody pitnej na liście związków, które sanepidy muszą szukać w wodzie.

DDT jest czynnikiem kancero- i mutagennym. Może uszkadzać centralny układ nerwowy i doprowadzić do osłabienia pamięci i niedorozwoju umysłowego. Jako środek rakotwórczy powoduje najczęściej nowotwory wątroby. Jest kumulowany w tkance tłuszczowej, w wątrobie i mózgu. W przypadku zbyt szybkiego odchudzania się może dojść do szybkiego uwolnienia się DDT z tkanki tłuszczowej i zatrucia całego organizmu, a nawet zgonu. Polska norma dopuszcza 0,001 miligrama DDT w 1 litrze wody. W całości pokazujemy cząstkę DDT na tle błony osmotycznej. Membrany osmotyczne są zwijane spiralnie i zamykane w odpowiednich kapsułach tworząc kompletny moduł. Membrana taka przedzielona jest siatką nośną oraz warstwą zbierającą. Wzdłuż siatki nośnej transportowana jest woda zanieczyszczona, natomiast woda czysta, która przechodzi przez membranę, przesuwa się odpowiednimi kanalikami ruchem spiralnym do rdzenia kapsuły i dalej do zbiornika.

Lindan (heksachlorocykloheksan) jest pestycydem owadobójczym i jest stosowany od wielu lat do zwalczania szkodników upraw rolnych oraz jako środek do konserwacji drewna. Ponieważ jest szeroko rozpowszechnionym zanieczyszczeniem środowiska, może łatwo znaleźć się w wodzie. Jest szkodliwy dla zwierząt oraz trujący dla pszczół. Podwyższone dawki lindanu w organizmie człowieka powodują gorączkę, obrzęk płuc, uszkodzenie wątroby, nerek, układ nerwowego i odpornościowego. Istnieją również dowody na temat stymulowania przez lindan procesów nowotworowych. Polska norma dopuszcza 0,005 mg lindanu w 1 litrze wody. Na rysunku 36 pokazujemy cząstkę lindanu na tle pory membrany osmotycznej.

Budowa modułu z membraną osmotyczną

Membrany osmotyczne do domowego użytku mają różną wydajność – od 1,5 litra do 100 litrów na godzinę i są produkowane wyłącznie w USA. W urządzeniach o wydajnościach powyżej 40 litrów na godzinę odpada konieczność magazynowania wody w zbiornikach – są to nowoczesne aparaty bezpośredniego wypływu. Takie bezzbiornikowe aparaty przeznaczone do użytku domowego produkuje obecnie szwedzki koncern Electrolux.

Oczyszczanie wody pitnej za pomocą osmozy odwróconej należy do najbardziej nowoczesnych, skutecznych i najtańszych metod. Trudno zresztą porównywać tę metodę z innymi, bowiem współcześnie tylko osmoza odwrócona oczyszcza wodę z trujących związków chemicznych w niej zawartych.

OSMOZA ODWRÓCONA JEST NAJBARDZIEJ NOWOCZESNĄ METODĄ OCZYSZCZANIA WODY PITNEJ I JEDYNĄ, KTÓRA SKUTECZNIE USUWA Z NIEJ NIEPOŻĄDANE ZWIĄZKI CHEMICZNE. WODA OSMOTYCZNA ZAWIERA ŚLADOWE ILOŚCI PIERWIASTKÓW MINERALNYCH I MA SMAK WODY Z GÓRSKIEGO POTOKU.

Sama membrana osmotyczna nie wystarczy do użytku w gospodarstwie domowym, a tym bardziej w biurze, restauracji, przedszkolu itp. Jeśli zainstalowalibyśmy membranę osmotyczną bezpośrednio do kranu, to po kilku dniach używania nadawałaby się ona do kosza. Po prostu zatka się i zablokuje. Owszem, na Zachodzie istnieje od wielu lat moda na takie „nieuzbrojone” membrany, które zabiera się ze sobą na urlop do krajów z niepewną wodą pitną (takich krajów jest dzisiaj więcej niż tych z wodą pewną). Turysta instaluje taką membranę do swojego kranu w pokoju hotelowym, na kempingu itd., a po odbytym urlopie wyrzuca ją do kosza.

Żeby membrana osmotyczna mogła działać dłużej, należy chronić ją wstępnie filtrami mechanicznymi oraz filtrem z węglem aktywnym. Ponieważ produkcja czystej wody następuje wyjątkowo wolno i jednocześnie dokładnie (kropla po kropli), stąd konieczność instalowania dodatkowego zbiornika. Za zbiornikiem musi się znaleźć kolejny filtr z węglem aktywnym, którego zadaniem jest „szlifowanie” ostatecznego smaku wody do picia. Aby wywołać w urządzeniu proces osmotyczny, należy wytworzyć w nim odpowiednie ciśnienie, a tego nie zdołamy uzyskać bez zaworu spiętrzającego (tzw. dławik). Jednym słowem urządzenie do produkcji wody musi mieć odpowiednią budowę i logistykę, aby mogło działać sprawnie, skutecznie oraz odpowiednio długo.

1.) Podłączenie do sieci wodociągowej 2.) filtry sedymentacyjne 3.) filtr węglowy 4.) zawór 2-drogowy 5.) membrana osmotyczna 6.) zbiornik 7.) filtr węglowy 8.) mineralizator 9.) kranik 10.) zawór spiętrzający (dławik) 11.) podłączenie odpływu wody nieoczyszczonej

Omówimy kolejno działanie oraz funkcje poszczególnych części typowego urządzenia osmotycznego.

1. Podłączenie do sieci wodociągowej

Domowe urządzenia osmotyczne montowane są najczęściej pod zlewozmywakiem kuchennym. Istnieje kilka możliwości podłączenia się do rury z wodą zimną (gorąca woda może doprowadzić do zniszczenia membrany). Technicy montujący urządzenia osmotyczne mają na wyposażeniu wszystkie możliwe podłączenia do obecnych standardowych rur i baterii.

2. Filtry sedymentacyjne

Są to filtry mechaniczne, których zadaniem jest, tak jak sugeruje ich nazwa, zatrzymać części mechaniczne takie jak piasek, iły, muł, błoto, „rdza” żelaza, części roślin (tzw. mętność wody). Niezmiernie ważną sprawą jest, aby filtry mechaniczne chroniące membrany osmotyczne, nie miały większych oczek niż 5µ. Filtry o mniejszej dokładności przepuszczają zbyt dużo sedymentów do membrany powodując jej przedwczesne zużycie.

Filtry mechaniczne produkowane w USA i zalecane przez producentów urządzeń osmotycznych posiadają zagwarantowaną porowatość poniżej 5µ, a ponadto działają w systemie pojemnościowym. Otóż dzięki opatentowanej metodzie zbudowane są tak, że ich pory maleją w kierunku wnętrza filtra. Dzięki temu na powierzchni filtra zatrzymują się największe ziarna mechaniczne, a w jego głąb przedostają się ziarna coraz mniejsze. Taki filtr działa całą swoją objętością, jest dzięki temu zdecydowanie dokładniejszy i pracuje dłużej (nie zatyka się szybko). Mechaniczne filtry powierzchniowe produkowane przez konkurencję nie posiadają wymaganej dokładności i zatrzymują brud mechaniczny tylko na swojej powierzchni. Aby się nie zatykały zbyt szybko, muszą mieć większe pory od oryginalnych filtrów pojemnościowych.

Filtry mechaniczne zalecane przez producentów urządzeń osmotycznych wymieniane są dopiero, gdy przestają być drożne. Użytkownik takiego urządzenia dostrzega mniejszą produkcję wody oraz słabszy jej wypływ ze zbiornika. Po zgłoszeniu tego faktu, technik po prostu wymienia filtr mechaniczny na nowy. Trwałość filtrów mechanicznych wynosi od 6 do 12 miesięcy.

3. Filtry węglowe

Dokładniej chodzi tu o węgiel aktywny, bardzo ciekawy materiał filtracyjny używany od lat do dechloracji wody oraz do „szlifowania” jej ostatecznego smaku.

Węgiel aktywny wytwarzany był najczęściej z drewna bukowego, a od niedawna z łupka kokosowego. Wytwarzany jest w temperaturze powyżej 600^oC i przy wysokim ciśnieniu. Węgiel aktywny posiada dobre właściwości sorpcyjne wobec chloru oraz związków aromatycznych rozpuszczonych w wodzie.

Wody pitne pochodzące z naszych zakładów wodociągowych są intensywnie chlorowane celem ich dezynfekcji. Nie zapominajmy, że surowcem wyjściowym dla tych zakładów są rzeki gęste od bakterii, bowiem do tych samych rzek wylewamy między innymi nasze ścieki domowe. Chlor jest bardzo aktywnym gazem (w czasie I wojny światowej służył jako broń chemiczna) i zbyt duże stężenie chloru w wodzie powoduje zniszczenie membrany osmotycznej. Jedyną skuteczną bronią przed chlorem jest wstępny filtr węglowy montowany przed membraną.

Zadaniem końcowego filtra węglowego, montowanego za membraną, jest „szlifowanie” smaku czystej wody. Ponieważ przebywa ona długo w zbiorniku z gumową membraną oraz w przewodach plastykowych, zdarza się, że nabiera ona posmaku tych materiałów. Stąd konieczność montowania dodatkowego filtra węglowego.

Węgiel aktywny traci swoją aktywność już przez sam kontakt z wodą (tzw. lasacja węgla) i tutaj nie ma znaczenia ilość wody, która przez niego przepływa. Spadek aktywności węgla przebiega w pierwszych miesiącach powoli, ale po osiągnięciu 6 miesiąca, zdecydowanie szybko.

Zużycie węgla aktywnego w środowisku wodnym

 

Węgiel aktywny chroni również wodę czystą przed bakteriami, które nas zewsząd otaczają i rozwijają się w wodzie tam, gdzie napotkają ku temu podatny grunt. Przez 6 miesięcy od momentu zainstalowania filtra węglowego nie ma żadnych obaw – bakterie nie maja żadnych szans na rozwój w wodzie czystej oraz w aktywnym węglu. Ale, gdy aktywność węgla spadnie poniżej 50% jego możliwości, wówczas staje się on dobrym siedliskiem ich rozwoju. Dlatego niezmiernie ważną sprawą jest, aby wymieniać filtry węglowe (zarówno wstępny jak i końcowy) nie rzadziej niż co 6 miesięcy.

Bakterie, które mogą się mnożyć w przestarzałym węglu aktywnym nie są wprawdzie chorobotwórcze, jednak wytwarzany przez nie śluz (wewnątrz zbiornika oraz przewodach) jest odpowiedzialny za cierpki, a w dalszym etapie gorzki smak wody.

WĘGIEL AKTYWNY ZACHOWUJE SWOJĄ AKTYWNOŚĆ W WODZIE TYLKO PRZEZ 6 MIESIĘCY. PO UPŁYWIE TEGO CZASU TRACI JĄ W SZYBKIM TEMPIE (LASACJA WĘGLA AKTYWNEGO) I JEST PODATNY NA BAKTERIE.

4. Zawór dwudrogowy

Zwany również zaworem sterującym albo z angielskiego shut-off. Bardzo ważny element w urządzeniu, który powoduje jego odcięcie od źródła wody w momencie napełnienia się zbiornika. Gdy pobierze się wodę ze zbiornika zawór ten otwiera się, aby zbiornik uzupełnić do pełna. Zamknięcie zaworu dwudrogowego następuje w momencie, gdy ciśnienie w zbiorniku osiągnie 0,65 ciśnienia wody przed membraną.

5. Membrana osmotyczna

Budowę i działanie membrany osmotycznej opisaliśmy wcześniej. Tutaj dodamy tylko, że jest ona zamknięta w odpowiednim module (tzw. hausing membrany). Na schemacie widać wyraźnie, że wstępnie podczyszczona woda wchodzi do niego jednym przewodem, ale wychodzi dwoma – osobno czysta do zbiornika oraz osobno brudna do ścieku.

Praktyka na całym świecie pokazała, że najpewniejsze i najtrwalsze są moduły rozbieralne. Natomiast tzw. moduły zintegrowane (membrana zalana jest w module jednorazowym wraz z dławikiem i nietrwałym zaworem zwrotnym) przysparzają zbyt dużo problemów.

6. Zbiornik

Membrana osmotyczna o średniej wydajności 2 litry na godzinę posiada powierzchnię czynną 5 m². Widać zatem, że przez taką, niemałą powierzchnię przechodzi woda z prędkością kropla po kropli – na jedną szklankę wody musielibyśmy czekać około 10 minut. Stąd potrzeba instalowania zbiornika, który praktycznie cały czas jest pełny – pobór kolejnej porcji wody włącza ponownie urządzenie i następuje jego dopełnienie.

Zbiornik urządzenia domowego posiada standardową pojemność 8 litrów, przy czym ilość wody gromadzonej w nim zmienia się zależnie od ciśnienia w sieci oraz ciśnienia powietrza w samym zbiorniku. W sprzedaży posiadamy również zbiorniki większe.

Skorupa zewnętrzna zbiornika może być plastykowa lub z metalu. Wewnątrz zbiornika znajduje się gumowa gruszka albo przepona oraz powietrze pod ciśnieniem, które powoduje wypływ wody z kranika. Hydropure Polska udziela wieczystej gwarancji na swoje zbiorniki.

Zbiornik ciśnieniowy z gruszką i przeponą

7. Mineralizator

Woda po przejściu przez nowa membranę osmotyczną posiada minimum 50% pierwiastków mineralnych (wapń, magnez, sód i potas) zawartych w wodzie surowej, a po roku używania takiej membrany przechodzi 100% tych pierwiastków. Po zamontowaniu mineralizatora potrafimy wzbogacić wodę w dodatkową porcję pierwiastków życia i otrzymujemy w efekcie wodę porównywalną z wodą mineralną niskozmineralizowaną. Mineralizatory wystarczają w typowej czteroosobowej rodzinie przez około 1 rok. Montowane są za filtrem węglowym, bezpośrednio przed wyjściem wody z kranika.

8. Kranik

Kraniki do wody czystej montowane są osobno na zlewozmywaku i podają wodę oczyszczoną w urządzeniu osmotycznym. W naszym programie posiadamy tzw. kraniki podwójne, które podają wodę bezpośrednio ze zbiornika albo wodę wzbogaconą dodatkowo przez mineralizator.

Trwałość kraników jest oczywiście różna zależnie od ich pochodzenia i budowy. Hydropure Polska udziela na swoje kraniki wieczystej gwarancji, co oznacza bezpłatną wymianę na nowy w przypadku awarii lub naturalnego zużycia.

9. Zawór spiętrzający

Inne nazwy, to dławik lub opornik hydrauliczny. Element, który gwarantuje utrzymanie odpowiedniego ciśnienia po stronie czynnej membrany, niezbędnego dla zadziałania osmozy odwróconej. Dławiki posiadają różną budowę oraz różny stopień dławienia zależnie od wydajności zamontowanej membrany. Najpewniejsze są dławiki sztywne – każda próba miniaturyzacji dławików odbija się niekorzystnie na ich trwałości oraz efekcie działania.

10. Podłączenie odpływu wody nieoczyszczonej

Trwałość membran osmotycznych jest wyjątkowo długa dzięki stałemu spłukiwaniu „brudu” chemicznego z jej powierzchni. Woda brudna kierowana jest przez dławik do ścieku. Ważną sprawą jest usytuowanie podłączenia w najbardziej dogodnym miejscu – każde uszkodzenie może spowodować zalanie szafki kuchennej wodą.

Na 1 litr produkowanej wody czystej należy średnio 5 litrów przeznaczyć do ścieku. Oznacza to, że dla 10 litrów czystej wody pitnej (tyle zużywa się dziennie w statystycznej rodzinie na cele konsumpcyjne, podlewanie kwiatów, mycie włosów itp.) trzeba przeznaczyć do ścieku 50 litrów. Przy średniej cenie wody z kranu w wysokości 5 zł za metr sześcienny, koszt tych 50 litrów wyniesie 25 groszy. Zatem 25 groszy dziennie musimy zapłacić dodatkowo do zakładu wodociągowego za spożycie 10 litrów czystej, zdrowej i bezpiecznej wody z urządzenia osmotycznego. Inaczej 2,5 grosza za litr!!!

11. Pompa

Nie znajdziemy jej na schemacie naszego urządzenia ponieważ nie zawsze jest ona konieczna. Dla prawidłowego działania urządzenia osmotycznego wymagane jest ciśnienie minimum 3 bary (maksimum 6 barów) i takie ciśnienie jest najczęściej w sieci wodociągowej. Pompę zalecamy tylko w tych rzadkich przypadkach, gdy ciśnienie minimalne nie jest zapewnione.

 

Wiedzieć warto, że ciśnienie w sieci zmienia się bardzo w ciągu dnia (najbardziej spada wieczorami) albo w ciągu roku. Na brak ciśnienia narzekają w lecie właściciele mieszkań położonych blisko ogrodów i działek (podlewanie płodów rolnych i trawników).

Do urządzeń osmotycznych można stosować wyłącznie pompy budowane specjalnie dla nich. Ich wyjątkowa budowa pozwala na wytwarzanie odpowiedniego ciśnienia przy wyjątkowo małej (kropelkowej) produkcji wody.

Minerały w wodzie osmotycznej

Używane powszechnie słowo „minerały” jest tylko potocznym określeniem pewnych pierwiastków, które potrzebne są w naszej codziennej diecie dla prawidłowego działania organizmu. W przyrodzie występuje ponad 2 000 minerałów, z których tylko niektóre są źródłem potrzebnych nam do życia pierwiastków życia. Jednak wiedzieć należy, że dzisiaj medycyna zna już 30 takich pierwiastków i dzieli je, zależnie od dziennego zapotrzebowania oraz procentowego udziału w ludzkim organizmie, na makro- i mikroelementy. Natomiast w wodach powierzchniowych, a tym samym kranowych spotykamy najczęściej tylko 4 pierwiastki i za każdym razem te same: wapń, sód, potas i magnez.

Na poprzednich stronach wyjaśnialiśmy, że membrany osmotyczne łatwo przepuszczają małe cząsteczki wody oraz małe pierwiastki w niej rozpuszczone. Ponieważ do małych pierwiastków w wodzie należą wszystkie wyżej wymienione pierwiastki życia, zatem również one przedostają się łatwo przez membranę. Fabrycznie nowa membrana osmotyczna przepuszcza około 10% związków i pierwiastków zawartych w brudnej wodzie surowej, a w tej liczbie mamy co najmniej połowę pierwiastków życia w niej zawartych. Po roku używania membrany przechodzą przez nią wszystkie pierwiastki życia (otwory membrany powiększają się w skutek ścierania w trakcie jej eksploatacji), a membrana taka jest nadal używana przez następne cztery lata.

WODA OSMOTYCZNA POSIADA SKŁAD MINERALOGICZNY PORÓWNYWALNY ZE SKŁADEM WODY Z GÓRSKIEGO POTOKU

Hydropure Polska wyposaża swoje urządzenia dodatkowo w mineralizatory, które wodę osmotyczną wzbogacają w następującą porcję pierwiastków mineralnych (wapń, sód, potas, magnez) uzyskując w ten sposób wodę porównywalną z wodą mineralną niskozmineralizowaną.

MINERALIZOWANA WODA OSMOTYCZNA JEST NAJPEWNIEJSZĄ I NAJZDROWSZĄ WODĄ MINERALNĄ, BOWIEM ZAWIERA TYLKO PIERWIASTKI ŻYCIA I POZBAWIONA JEST WSZELKICH ZBĘDNYCH ZWIĄZKÓW CHEMICZNYCH

Koszty eksploatacji

Wcześniej pisaliśmy, że dla prawidłowego działania urządzeń osmotycznych wymagana jest regularna wymiana ochronnych filtrów z węglem aktywnym oraz filtrów mechanicznych średnio co 6 miesięcy. Komplet takich filtrów kosztuje, zależnie od modelu, od 140,- do 240,- złotych. Do tych kosztów dodać należy koszt wymiany membrany osmotycznej, która pracuje średnio 5 lat i kosztuje, zależnie od wydajności, od 140,- (wydajność 2 litry na godzinę) do 290,- złotych (wydajność 6 litrów na godzinę). Zważywszy powyższe ceny okaże się, że przy dziennym spożyciu 10 litrów wody osmotycznej koszt 1 litra wyniesie średnio 10 groszy. Koszt ten maleje proporcjonalnie wraz ze wzrostem spożycia tej wody.

Ilość czystej wody spożywanej dziennie	10 l	20 l	50 l	100 l
Koszt 1 litra czystej wody	10 gr	5 gr	2 gr	1 gr

WODA OSMOTYCZNA JEST NAJPEWNIEJSZĄ I NAJZDROWSZĄ ALE JEDNOCZEŚNIE NAJTAŃSZĄ WODĄ DOSTĘPNĄ W OBECNYCH CZASACH – PRZY ZUŻYCIU 20 LITRÓW WODY DZIENNIE KOSZT 1 LITRA WYNOSI 5 GROSZY